دانشگاهی که توش هستم، کلی فرصت داره برای رسیدن به چیزایی که میخوام. اما. اما حیف و صد حیف که همه ی اینا با وجود یه هدف اصلی رنگی رنگی میشه. من باید به اون هدف بزرگه، اون هدف اصلیه برسم. 

ولی خوشحالم باقی مونده ی موندن تو این دانشگاهو میخوام استفاده کنم. 


سجین هم عقد کرد! مبارکش باشه و خوشبخت بشن الهی. عاغا امسال من فقط خبر ازدواج و عقد و اینا شنیدمکِی منم بیوفتم تو کوزه خدا داند​​​​​​

عاغا ولی من اصن ازدباجو درک نمیکنم. حتی الان که 20 سالمه! یکم بد نیس؟

ولی واقعا چطور میشه که یه دختر جواب مثبت میده و ازدباج میکنه؟ بعد اصن لذتی که در مجردی هست در ازدباج نیسنمیدونم‌!

خدایا! گاهی مارا عاشق کن! تا دیگران را درک بنماییم! 


اگه یکم گاو بازی درنمیوردم و عین آدم جواب میدادم، الان منم تو تولد بلوط که خانم شعله هماهنگ کرده بود و خیلیم خوشگل بود تشریف می داشتم! ????اما لعنت به زبان سرخ که سر سبز دهد بر باد! اگه جواب دایرکت خانم شعله رو درست میدادم و میگفتم که من دقیقا شب تولد بلوط میرسم اصفهان و هماهنگ من یمردیم که دقیقا 4 دی که من خونه ی خاله بودم برم پیش خانم شعله و کارای تولدو ردیف کنیم خیلی خیلی بهتر میشد! قشنگ الان میفهمم! اینو که خدا یه تلنگر بهم زد و خیلی مستتر گفت"ستاره! بیا پایین! چه خبرته؟!"

پست قبلی انقد عصبانی بودم که گفتم تولد بلوطو تبریک نمیگم. اما مگه میشه! مگه میشه یه خواهر اینقدر خودخواه باشه؟!

تولدشو تبریک گفتم و کلیم استوری گذاشتم. اولین عکس از خودم رو هم برای اولین بار در عمر 20 ساله ی خودم در فضای مجازی رونمایی کردم! البته درکنار بلوط و فقط با close friends !!!!!

و اینکه صبح خانم شعله بهم زنگ زد و گفت یه مقاله ی تخصصی رو براش ترجمه کنم! ????خر کیف شدم! و قبول کردم. این همون مقاله بود که اول ترم میگفت"اگه هرشب ترجمه کنم تموم میشه تا آخر ترم!!!" اتفاقا اینو بهش گفتم و خندید و گفت انقد سرش شلوغ بوده که نشد!

بانوی عمارتو که میبینم دلم بدجوووری هوای پارسال میکنه. تمام هدفام انگار قوت گرفتن دوباره! ????


تولد بلوطو اصن نمیخوام تبریک بگم. اصن رغبت نمیکنم. 

اصن نمیخوام. یه بارم تبریک نگم. چی میشه مگه؟ منی که کلی چیز تو ذهنم بود برای تولدش، اما الان 4 دی، برام میشه فقط یه چهارشنبه، مثه بقیه ی چهارشنبه ها. ​​​​​​

+این دومین بار تو عمرم که تو امسال دارم با بلوط دعوا میکنم. :'(


این بچگانه ست که وقتی بلوط عکس تولدی که خانم شعله براش گرفته  رو برام فرستاد و نوشت "به این میگن تولد" من همش استیکر????براش می‌فرستادم و اون گفت حسود و من گفتم بای فور اور و بعد از گروه چهارنفره ی من و مامان و خانم شعله و بلوط که اسمشم "جوجه های مامان" بود لفت دادم؟؟  بچگونس؟ خب باشه! خب باااااشه. اصن من حسود و بچه ام! شما خوبین که هنوز هیچی نشده همدیگه رو به اسم صدا میکنین و تولد میگیرین و تو گروه قربون صدقه ی هم میرین آره اصن ‌‌شما خوبین????هیچکی نیس منِ لعنتی رو بفهمه. هیچکککککی. حتی هستی. ولی میخوام دیگه دراین باره هیچی به هیچکی نگم. هیییچی. حتی به نرگس که شاید نیم درصد میخواستم بگمم نمیگم. به مامانم نمیگم.

اصن دیگه واااااقعا هرکاری میخوان بکنن. به من چه. ولی حق ندارن دیگه عکس برام بفرستن. برای همین از گروه لفت دادم که اگه حرفای رو مخ زدن حداقل من نشنوم و نبینم و نخونم. 

+خدایا؟ یا بهمون صبر بده این چندش بازیا رو تحمل کنیم، یا مارو عاشق کن این چندش بازیارو درک کنیم! 


انصافا خسته ام! این 10 روز از صبح درگیر بودم تا شب. الانم درخواست مرخصی دادم. شاید اگه یکی از دور به من نگاه کنه بگه"معلومه داری با خودت چیکار میکنی؟" راستش هم آره هم نه! دارم از اختیاری که خدا بهم داده استفاده میکنم و نتیجه رو می‌سپرم دست خدا. این ترم انتخاب واحد نکردم. این کرونا و مجازی شدن کلاسا هم انگار سبب خیر شد! خدا آخر و عاقبت ما کنکوریای مظلوم رو به خیر کنه و دستمونو بگیره. ​​​​​​ ​​​​​+بقول شاعر "کشتی شکستگانیم!" +من امید دارم.
چند وقت پیش جودی میگفت انقد بدم میاد از اون آدمایی که دائم دارن تو فضاهای مجازی پُز کاراشونو میدن. پز فلان جا رفتن، پز فلان ماشین، فلان گوشی فلان کار. مخصوصا یکی از دوستاش که خیلی حرص می‌خورد و این حجم از حرص خوردن برام عجیب بود. گفتم آره، چقد چیپه واقعا این رفتار!امروز دیدم استوری یه گوشی جدید رو گذاشته :) جالبه! آدما فقط بلدن حرفای قشنگ بزنن. اما موقع عمل که میشه، جا میزنن. وِر ایز سهرابز بُت؟ ​​​​​​ +یه جایی خوندم که می‌گفت اونی که سیگار میکشه، هیچوقت
دیشب بود که به سنجش پیام دادم! درخواست الان رفتم سر زدم دیدم جواب دادن. بدین سان: طراحی سوالات در آزمون 1400 بر اساس سوالات نظام جدید خواهد بود در صورتیکه شورای سنجش و پذیرش دانشجو تصمیم جدیدی در این مورد اتخاذ کند عاغا خب زودتر یه کاری کنن دیگه کار و زندگی داریم، تکلیفمون مشخص بشه خو مرسی بدون اه
بیشتر کارارو انجام دادیم. قشنگ یه خونه تی حسابی شدا!!! فقط باید یه شربت آلبالوی تگری درست کنم با یه شیک طالبی برا بعد از شام. میخوام یه لاک ملوی نسکافه ای بزنم چون رنگ زرد ندارم با مانتوم ست بشه فردا هم میریم در کنار زاینده رود صفاسیتی فقط یکم غیرقابل پیش بینیه برام. نمیدونم مثلا چجوری رفتار کنم و چی بگم و چجوری با خانم شعله حرف بزنم. اما یه خوبی که برام داره اینه که احساس نمیکنم امشب و فردا جو سنگین باشه مثه دفعه ی پیش.
چه اوضاع داغون و وحشتناک و معلق گونه ای شد. خدایا بازم دست به دامان تو میشم. خودت یه جور ردیفش کن بره جلو. خیلی زود فقط. خواهش میکنم ???????????????? +پ. ن:نيلو زنگ زد و گفت ظاهرا 1400 هم کنکور نظام قدیم برگزار میشه‌. چقد خوبه حرف زدن با دوستی که باهاش خاطره داری حتی به اندازه ی یه ترم و دوهفته! میدونی. درسته آدم یه وقتایی نیاز داره به داشتن و پیدا کردن دوستای جدید، اما دوستی ای که تاریخ انقضا دارن و بعد تموم شدن اون مقطع سرد و بی روح میشن، همون بهتر که
این چندوقته چندباری با مامان کیک پختیم. بالاخره یکی از پروژه های بعد کنکور من این بود که در کنار مامان کیک پختن رو یاد بگیرم. چون کیک هام یا پف نمی‌کرد یا اصن خوب نمیشد. منم خیلی سال بود که طرف کیک پختن نرفته بودم. دو سه روز پیش که من و گردو تنها بودیم به سرم زد کیک بپزم. خوب تو ذهنم ضبط کردم کردم که چیو، چه موقع بریزم و چند پیمونه چیو مخلوط کنم.وسطای کیک یهو به سرم زد به جای کاکائو و قهوه و اینا توش گلاب و هل و زعفرون بریزم کیکی که فکر کنم بلوط خیلی دوست
مدتها بود که به بلوط پیام نداده بودم. یعنی اصن وقت نداشتم در جریانید که خلاصه دیشب پیام دادم بهش که "کم پیدایی" گفت "این هفته تموم شه میام" جیییییغ دسسسسستت هوووووورا ????????????فکر کنم یکماه یا شایدم بیشتر، که بلوط نیومده و ندیدیمش. یوووهوووو. میخوام وقتی اومد کیک درست کنم????????
فیلم مالاریا رو پریشب دیدم. هیچ پیش زمینه ای ازش نداشتم. با اینکه آخرش یه جورایی پایان باز داشت و منو به حال خودم رها کرد و گذاشت تو خماری، ولی حال اون لحظه هایی که فیلمو میدیدم خوب بود. مثلا با شخصیت سمیرا همزاد پنداری کردم و میگفتم چقد خوب میشد آدما اینجوری بهم کمک میکردن بدون سوتفاهم. دیروزم فیلم جهان با من برقصو دیدم. ببین فیلمی بود که در بازم در لحظه خوب بود. ولی مثلا سکانسی نداشت که خیلی طلایی باشه من به مامانم نشون بدم حداقل.
خداجون ما از کارات سر در نمیاریم. یعنی قرارم نیست سر در بیاریم. چون اگه قرار بود سر دربیاریم که ما هم می‌شدیم عین خودت! خدایا تو از اون بالا حتی میدونی مورچه ها کجا نبرن و چیکار میکنن، میدونی باد برگ کدوم درختو میندازه زمین. همه چیو میدونی. خودت حواست بهمون باشه. تو از عالم غیب و نهان خبر داری. تو دلم گفتم"اگه قرار بود خدا یه انگشتو از یه نفر برحسب اتفاق بگیره، اصلا چرا از اول بهش داده بود؟"بعد با خودم گفتم اینکه ناشکریه.
ویدای عزیز یه پستی نوشته بود با این عنوان که اگه کسی بهت زنگ بزنه دوس داری کی پشت تلفن باشه؟ اول یکم فکر کردم. خب راستش من منتظر تلفن کسی نیستم چون عزیز های زندگیم کنارمن.اما اگه بخوام بگم، شاید بلوط گزینه ی مناسبی باشه. چون زنگ زدم بلوط الان هیجانی ترین قسمت زندگیمونه. و خب ما نمیتونیم بهش زنگ بزنیم و باید منتظر زنگ اون باشیم. اما من دلم میخواد صدای اقامونو بشنوم. یه بار دیگه دلم براش خیلی تنگ شده و نمیدونم خیلی رو چجوری بنویسم که واقعا خیلی بنظر
+هر وقت دیدیدن بعد یه مدت کار انجام دادن _حالا میتونه شامل درس خوندن برای کنکور باشه میتونه هرکار بلند مدت و کوتاه مدت دیگه بشه_ متوجه شدین هیچ پیشرفتی تو کمیت نداشتین،مثلا ساعت مطالعتون پایینه، تعداد تستتون کمه، یا حتی دارین وزن کم میکنین ولی تغییری ندارین از خودتون بیشتر کار بکشین! بجای اینکه بیاین تو یه روز دوتا درس اختصاصی 4 ساعته بذارین که بشه 8 ساعت مطالعه، بیاین این 8 ساعت رو خرد کنین و پخش کنین بین درسای دیگه.
دیروز تا رسیدم خوابگاه رفتم بوفه تا اقلاممو بگیرم و تو همون حین زنگ زدم به نيلو. خیلی وقت بود زنگ نزده بودیم‌‌‌؛ شاید آذرماه. گفتم شاید باورت نشه ولی اینجا برف اومده. از هر دری حرف زدیم. امروزم زنو زدم به بنفشه. از هفته‌ی قبل کلاساش شروع شده و گفتم رنگ بزنم احساس غربت نکنه بچه. تو سالن مطالعه بود و داشت جزوه می‌نوشت. گفت همه‌چیز خوبه و ملالی نیست. بعدشم مامان زنگ زد و درباره‌ی کار ترجمه‌هه پرسید - _- کلی صغری کبری چیدم تا دست برداره ولی برنداشت.
از این روزا بگم و حس و حال خوبش. اینکه شبای قدر جزو اولین شب قدرام بود که بدون خانواده بودم و با بچه‌های دانشگاه رفتیم مسجد و حرم. چقد زیبا و احتمالا تکرارنشدنی بود. شب اول جودی هم باهامون بود و من نمیدونستم دوست داره تو این مراسم شرکت کنه یا نه. خیلی هم اصرار نکردم ولی دیدم خودش وقتی دید داریم آماده میشیم آماده شد. چند نفر بودیم. یکی از بچه‌ها که من معمولا باهاش میرم حرم به‌علاوه‌ی بچه‌های اتاقمون و همکلاسی‌شون.
بعد از اینکه دوتا دستمال برداشتم و رفتم تو حیاط گریه کردم و سراسر استیصال شدم رفتم بالا چون کمرم داشت درد می‌گرفت رو اون صندلی‌های فلزی و از طرفی گوشی‌م خاموش شد. رفتم بالا و داشتم میرفتم تو اتاق که میم و رِ جلوی در اتاق روبه‌رویی بودن و منو دیدن و نمیدونم قیافه‌م چجوری بود ولی فهمیدم یه چیزیم هِه! مخصوصا اینکه یه لبخند مصنوعی زدم و سریع رفتم تو اتاق که همکلام نشم. ولی هی منو صدا کردن و اومدن تو اتاق و این باعث شد هم‌اتاقیام هم کنجکاو بشن.
به‌به، بالاخره رسیدیم به شب تولد ستاره‌ی دریایی! ستاره‌ی دریایی؟ ستاره‌دریایی‌ها وقتی دست و پاهاشون به یه تخته‌سنگ یا جایی بخوره کنده می‌شه ولی دوباره ترمیم می‌شه. قشنگه نه؟ عین تصمیمای لسن چند وقتم! اول از همه سلام به روی تک‌تک شماهایی که اینجا رو مدت‌هاست میخونید حتی بی‌صدا و چراغ‌پایین. شمایی که گهگاهی میاین یه سرکی می‌کشید، نور اینجا رو روشن میکنید، گل‌ها رو نیم‌نگاهی میکنید و میرید. تولد ۲۴سالگی منم بالاخره رسید.
احساس می‌کنم بدتر از این نمی‌شه. امیددونم تموم شده. نه به خودم می‌دونم امید بدم و نه به بقیه. بقیه؟ کدوم بقیه؟ بقیه‌ای نیست. حتی هستی هم نیست و من دیگه زورم نمی‌رسه. به اینکه باهاش حرف بزنم، به اینکه از در و دیوار و دانشگاه بگم. انتظار داشتم وقتی از کربلا برمی‌گرده و بهش می‌گم چه خبر، برام کل سفرنامه‌شو تعریف کنه. چه خوش خیال بودم. چقد فکر می‌کردم از همه‌جا برام عکس می‌فرسته. عین منی که جایی برم براش ویدیومسیج می‌فرستم.

تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

پایگاه فرهنگی خبری دانش آموزان ممسنی shayan13 آشپزباشی فروشگاه فایل های دانشجویی _ ڪِلاویــه شـᓄـارهـ 88 _ امید پورتال و سایت تفریحی خبری ایرانیان نون آور پورتال و سایت تفریحی خبری ایرانیان