رفتى و با خود دل ما بردى.

نشد بدم دنيامو برا خنده هات نشد بياى فرش كنم كوچه رو برات نشد زمين برقصه با سازمون نشد نرى نبرى قلبمو همرات تو ميرى ولى شعر ميشى تو كتابم يه روياى محال توى خوابم منم لاى ابرا دنبالت ميگردم تا شايد يه روز يه جا با بارون بياى بازم تو اگه بى من بهترى ترجيح ميدم برى تو قطعا يادت نمياد. اما تو راه شمال اينو گوش كرديم. اون لحظه هايى كه من خوشبخت ترين دختر دنيا بودم. و تو هنوز نميدونم به چى فكر ميكردى. منبع